…κάποιες σκέψεις μετά τις δύο μέρες που πέρασα σαν «αθλητής» στον αγώνα στο Καβούρι.
Λοιπόν, μεγάλο σχολείο η θάλασσα τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.
Παρατηρούσα (με την ιδιότητα του…ετεροχρονισμένου αθλητή) όσο μπορούσα, πριν τις εκκινήσεις τις συμπεριφορές των παιδιών και ειδικά των μικρών παιδιών του ομίλου.
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να είσαι παιδάκι με ελάχιστες εμπειρίες ανάμεσα σε 55 σκάφη, ανοιχτά από την παραλία και να έχεις να κουμαντάρεις το σκάφος, τις αυξομειώσεις του ανέμου, τους ελιγμούς των άλλων και να παρατηρείς ταυτόχρονα τις ειδοποιήσεις της επιτροπής. Και όλα αυτά με το τρακ του αρχάριου αλλά και με την διάθεση να διακριθείς και να κάνεις περήφανους τους γονείς σου, τον προπονητή αλλά κυρίως τον εαυτό σου. Δύσκολη πίστα, πιστέψτε με. Εδώ είναι δύσκολο και για εμάς τους «βετεράνους».
Αυτό που μου άρεσε στα παιδιά ήταν ότι είχαν εξαιρετικό έλεγχο, πρόσεχαν αλλά και κυρίως είχαν αγωγή.
Αγωνιστική αλλά και συμπεριφορική αγωγή. Εύγε και πάλι εύγε.
Τα κύπελλα θα έρθουν νομοτελειακά και θα κοσμήσουν τις βιβλιοθήκες των δωματίων τους. Ρωτήστε τον Ιάσονα, την Αιμιλία, τον Στράτο, τον Αλέξανδρο και όλα σχεδόν τα παλαιότερα παιδιά.
Τα μαθήματα που παίρνουν τα παιδιά από τη θάλασσα θα τους χρησιμεύσουν πάρα πολύ και στην στεριά: υπομονή, οξυδέρκεια, αντοχή, αντίληψη, ευγένεια, ταπεινότητα αλλά και γενναιότητα. Κυρίως όμως θα πλατύνει το μυαλό τους. Όπως ακριβώς ο ορίζοντας γύρω τους. Θα μαθαίνουν να διαβάζουν τα σημάδια του αέρα και αύριο θα μαθαίνουν να διακρίνουν τις δυσκολίες στη ζωή πριν ακόμα φτάσουν κοντά. Η πολύωρη προπόνηση και η προετοιμασία πριν από αυτήν, χαρίζει μια υγιή κούραση η οποία θα τα κρατήσει μακριά από άλλες κακές συνήθειες. Η έκθεσή τους στο φυσικό περιβάλλον θα τα δυναμώσει αλλά και θα τα οδηγήσει να το αγαπήσουν και να το σεβαστούν στην πράξη. Η τριβή με τον εξοπλισμό και η σχολαστική φροντίδα του, θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν δεξιότητες και τεχνική αντίληψη των υλικών. Η θάλασσα επίσης θα τους δείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το τίμημα των επιλογών: έκανες λάθος «τακ»; Θα σε προσπεράσει ο αντίπαλος. Έπεσες από κακό χειρισμό; Δεν πειράζει, αλλά πρέπει να σηκωθείς όρθιος πάλι. Η θάλασσα δεν έχει υπαινιγμούς και σου δείχνει άμεσα τον τρόπο να βελτιωθείς. Εκεί, στο πέλαγος με το βλέμμα του προπονητή και πρώτο κριτή τον εαυτό σου. Η ανάλυση θα έρθει αργότερα στην στεριά. Με σοβαρότητα, προσοχή αλλά και με κέφι και πείραγμα.
Όλα αυτά είναι αποτυπωμένα στο πίσω μέρος των κυπέλλων, στην αθέατη πλευρά των μεταλλίων, που σύντομα θα πάρουν.
Η θάλασσα είναι όμως σχολείο και για τους γονείς. Σαν γονιός και εγώ πολλές φορές κάνω το «λάθος» να προβάλλω (project) τους δικούς μου φόβους και τις αγωνίες. Η αντίληψη που έχουμε από την ακτή δεν έχει καμία σχέση με την συνθήκη που βιώνουν τα ίδια τα παιδιά στο πέλαγος. Και να ξέρετε ότι τα παιδιά περνάνε υπέροχα γιατί η θάλασσα και η ιστιοπλοΐα είναι ομορφιά. Μια ομορφιά που την εισπράττουν απλόχερα. Αν τα παιδιά έχουν κάτι, θα το πουν. Και αν δεν το πουν είτε από συστολή, είτε από φόβο, η θάλασσα θα τους δείξει τον τρόπο και θα φροντίσουν να μάθουν να το λένε την επόμενη φορά. Και αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο μάθημα.
Θέλω να συγχαρώ όλα τα παιδιά. Μα όλα όμως. Αλλά και τους γονείς. Μπράβο σας.
Για τον Τάσο, δεν έχω λόγια γιατί αν αρχίσω να γράφω, τελειωμό δεν θα έχω. Μπήκε στο σχολείο της θάλασσας από τότε που ήταν 5 χρονών και ακόμα και σήμερα παίρνει και χαρίζει απλόχερα μεγάλα μαθήματα.
Αυτά από μένα. Ευχαριστώ για το χρόνο σας, και τα λέμε ξανά στην εκκίνηση.
